از بز تا انیشتن
برای خودش کسیست. سطح فکرش به بلندای چمن دنیاست . به دوشیدنش افتخار می کند .
اما من لحظه ای حاصل اندیشه اش را روی گاز سر می برم.
آری بز نقض می شود
.
.
.
موهای چمن سیخ شده بود .درخت باردار منتظر نیرویی قوی ک اندکی از بارش کم شود.
انیشتن ضربان قلب درخت را گرفت اما کاری از دستش بر نمی آمد تمام وجودش حس بود تا دوای درد درخت را پیدا کند.
سیبی سرخ از آسمان فکر انیشتن افتاد تا دوزاری بشر بیفتد...
.
.
.
بعدها انیشتن به سرعت سقوط سیب دست بشریت را گرفت و به اندیشه ی نیوتن دست برد.
.
.
.امروز اندیشه ی بز تا انیشتن نقض شد و فردا، امروز را نقض خواهد کرد.
این بود داستان بز تا بشریت .
داستانم را کوتاه می کنم تا به خانه ات برسی کلاغ!
گوشه هایی از داستان بلند با من بپر که مدتیه در صف تولده
نقد یادتون نره
یه لحظه دنیا جلوی چشمم بی ارزش جلوه کرد درست عین یک آدامس جویده شده که باید به گوشه ای پرت شه.
رفتم دم در دیدم سرویس اداره داره می ره خودمو به همکارا الصاق کردم پریدم بالا.
کسی نبود باهاش درد دل کنم انگار هیچ کس درد منو نمی فهمید (شایدم از نظر اونا دردی وجود نداشت ) .
به خودم می گفتم :ای دل غافل همیشه سنگ صبور همه هستی ولی وقتی یکی رو می خوای که باهاش حرف بزنی میشه کمیاب ترین چیز ِ روی کره ی زمین. چی کار کنم دیگه شاید زبونم بی نمکه.
ثانیه ها واسم ساعت بود دوست داشتم هر چه سریعتر برسم خونه شاید خواهرم گوشی بشه برای شنیدن حرفایی که چند ساعته تو سینم گندیده. وبوی تعفنش بد جوری کلافم کرده.
تو راه مثل دیوونه ها با خودم حرف می زدم چادرمو جلوی صورتم گرفته بودم تا کمتر دیوونگیم جلوه کنه(کاش ما آدما مجبور نبودیم احساساتمونو مخفی کنیم کاش می شد یه حرف چال پیداکرد حرف دلو زد و وهمونجا چالش کرد بعد اونقدر با اشک آبش بدیم تا رشد کنه و یه هو از دل خاک بیاد بیرون ، میوه بده ومیوش راهکار مشکلمون باشه )
... خلاصه به هر بدبختی بود رسیدم خونه هنوز در و باز نکرده بودم که خاله و دختر خاله ی عزیزتر از جان (در توصیف آنها همین بس که اگر بخواهی خبری را در بی بی سی منتشر کنی ولی تواناییش را نداشته باشی، می توانی به آنها مراجعه نمایی وبگویی:اگه یه چیزی بگم قول می دی به کسی نگی...) جلوم سبز شدند و شروع کردند به ماچ وبوس. هی این بوس کن هی اون.
صورتم خیس شده بود ، بدتر از همه اینکه مجبور بودم نیشمو تا بناگوش باز کنم. (وصف حالمو می زارم به عهده ی خودتون من بهIQ ی خواننده هام ایمان دارم )
ادامه دارد...
سلام
مدتی بود که قسمت نظردهی غیر فعال شده بود با پوزش از نقص به وجود آمده خواهشمندم مرا در پیشرفت روزافزون یاری فرمایید.
خوانندگان محترم چه احساسی دارین از اینکه اینقدر رسمی باهاتون صحبت بشه راستشو بخواین من خوشم نمیاد. من وقتی وارد وبلاگی می شم توقع دارم وارد یه چمن زار سبز و زیبا بشم. ُریه هامو از نسیم احساس یک انسان (فرقی نداره کی هست٬ چه هویتی داره ٬فرقی نداره ...) پر کنم با بارش فکرش خیس بشم وتا لحظاتی بعد از بیرون اومدن از چمن زار معرفتش مشغول خشک کردن موهای ذهنم بشم تا با طراوت تر از همیشه به زندگی عادیم ادامه بدم.
بریم سر فرع مطلب
تنهایی عایقیست برای با تو بودن
به اشک می خندم که وقت چکیدن می خندد
سلام
مدتی بود که قسمت نظردهی غیر فعال شده بود با پوزش از نقص به وجود آمده خواهشمندم مرا در پیشرفت روزافزون یاری فرمایید.
خوانندگان محترم چه احساسی دارین از اینکه اینقدر رسمی باهاتون صحبت بشه
راستشو بخواین من وقتی وارد وبلاگی می شم توقع دارم وارد یه چمن زار سبز و زیبایی بشم ُریه هامو پر از نسیم احساس یک انسان (فرقی نداره کی هست٬ چه هویتی داره ٬فرقی نداره ...) کنم با بارش فکرش خیس بشم وتا لحظاتی بعد از بیرون اومدن از چمن زار معرفتش مشغول خشک کردن موهای ذهنم بشم تا با طراوت تر از همیشه به زندگی عادیم ادامه بدم
بریم سر فرع مطلب:
۱- تنهایی عایقیست برای با تو بودن
۲- به اشک می خندم که وقت چکیدن می خندد
سوء تفاهم
باعصبانیت فریاد زدم: اه ه ه ...این دیگه چیه ...
غرغرام نخی شد برای بافتن زمین وآسمان. یک سنگ ناقابل مهمون دندونام شده بود فکر می کردم از آشیه که اون پخته ...
نگاه مهربونش برق چشامو سوزوند سنگی رو که لابه لای خمیر نون به طرز ماهرانه ای لونه کرده بود برداشت وبه دستم داد. از خجالت سنگ دلم آب شد.
دوستان عزیز نقد یادتون نره